چرا به تازگی همه در مورد سلامت پروتزسینه صحبت میکنند ؟

در میان اعمال جراحی پلاستیک شایع پروتزسینه  از جمله موفق ترین جراحی هاست که تاثیر زیادی در بهبود اعتماد به نفس در روابط خانوادگی و اجتماعی فرد دارد. باید توجه داشت که بیش از 40 سال است که ایمپلنت های سینه استفاده می شود . بر اساس تحقیقات مجله آرایشی بهداشتی هفتاد رنگ با پیشرفت تکنولوژی به طور مرتب نسل های جدیدتر و با کیفیت بهتر اینپروتز سینه  یا ایمپلنت ها وارد بازار می شود به قسمی که شاید هیچ وسیله ی پزشکی به اندازه ی پروتزسینه مورد نقد و بررسی قرار نگرفته باشد

کندیس کربیسون یک مادر 32 ساله اهل سیاتل هست که تصمیم گرفته سینه های خود را بزرگتر بکند ، او میخواد سینه هایش به 105  پوند برسد . ولی این سینه های بزرگ با لیستی بلند بالا از بیماریها همراه بوده ، کهیر ، ضعف عضلات ، بی حسی و حس مورمور در دست و پاها ، بی خوابی و سینوزیت مزمن ، MRI و مراجعات متعدد به اورژانس و مطب پزشک و در نهایت پی بردن به این قضیه که او دچار سمیت قالب و یا سندرم بیماری ساختمان شده است .

او فکر میکند شاید مشکل دفتر کار جدیدش است ” من گاهی از آنتی بیوتیک ها استفاده میکردم و گاهی جواب میگرفتم ولی ورم و کهیرها دوباره بر میگشتند” ، ” گاهی فکر میکردم دارم دچار فراموشی میشم ، مغزم کار نمیکرد. از داروهای ترکیبی ، کاربردی و ENT ها استفاده میکردم . هیچ کس نمی فهمید چه اتفاقی افتاده و پزشکم میگفت اینها ذهنی هست و من فکر میکردم دارم میمیرم ”

کندیس هیچ وقت به ایمپلنت های سینه شک نکرده بود چراکه هیچ وقت حس دردی در آنها نداشت و هیچ پزشکی هم چنین امکانی را نمی داد .

در سال گذشته کاندیس با گروهی در فیس بوک آشنا شد که همی علائمی مشابه را تجربه میکردند ” من شروع کردم به گریه کردن چون تمام چیزهایی که میخواندم برای خودم هم اتفاق افتاده بود ، بالاخره از یکی ازجراحان این گروه مشاوره گرفتم و در ماه ژانویه ایمپنلت ها را از بدنم در آوردم ”

کم کم این علائم شروع کردند به محو شدن “انرژی من مثل گذشته شده ، دیگه حس گیجی نمیکنم ، حس مورمور و کهیر ها تنها در پاهام اتفاق می افته و 500 درصد مطمئن هستم که این اتفاقات به دلیل ایمپلنت ها بود ”

این یک نتیجه گیری نگران کننده بود . جراحی بزرگ کردن سینه یک جراحی پر طرفدار هست و در آمریکا تنها 314000 جراحی در سال 2018 انجام شده بود . در گزارشی در شال 2011 سازمان غذا و دارو تخمین زده بود که حدود 5 تا 10 میلیون از خانم ها در کل دنیا ایمپنلت سینه دارند . مسلما ترس از خطرات احتمالی از سال 1961 در مورد این قضیه وجود داشته .

” من فکر میکنم بعضی از شرکت ها به خوبی کار خودشون رو انجام ندادن ”

عامل ترس جدید : آیا میتونیم اجازه بدیم که این ایمپلنت ها در بدن ما قرار داشته باشن؟ این ایمپلنت ها بیماری های مزمن زیادی را به وجود می آورند و برخی از تحقیقات رابطه مستقیمی بین آنها و لنفوم های نادر کشف کرده است . در ماه مارچ سازمان غذا و دارو یک کمیته مشاوره عمومی برای گفتگو در مورد ایمپلنت های سینه شکل داد . خیلی ها جهت گرفتند وبحث های زیادی انجام شد .

یکی از سخنرانان ، دیانا زوکرمن که رئیس مرکز ملی تحقیقات بهداشت هم می باشد و سال ها در مورد این مشکل صحبت کرده میگوید ” برام خیلی شوکه کننده بود که اغلب پاسخ به این سئوالات جمله – ما نمی دونیم – هست ، ما نمی دونیم کدام ایمپلنت بهتر و یا بدتر هست ، و مردم هر چند وقت بیمار میشن . خانم ها باید بدونن که شانس بیمار شدنشون چقدر هست و ما نمیتونیم به این سئوال پاسخ بدیم ”

پزشکان و سازمان غذا و دارو به این نتیجه رسیدن که هنوز خیلی چیزها برای یادگرفتن هست . یکی از پزشکان به نام گرانت استیون باور دارد که بعد از 35 سال انجام این جراحی و کار روی بیش از 10000 بیمار ، تعداد بسیار کمی از مراجعین دچار مشکل شده اند .

ولی خانم هایی که درگیر بیماری BII یا بیماری پروتزسینه هستند نظری متفاوت دارند . با وجود اینکه BII هنوز یک بیماری نیست ولی توجه زیادی را به خود جلب کرده . سازمان غذا و دارو هم هشدار های مربوط به پروتزسینه را در وب سایت خود قرار داده و با وجود کمبود دانش مربوط به این مشکل این علائم سیستمیک را جزو خطرات ممکن این جراحی  معرفی میکند .

در جلسه ای که در ماه مارچ برگزار شد سازمان غذا و دارو این علائم را در گزارشات مربوط به BII قرار داد : حس خستگی ، گیجی ، تحریک پوست ، درد مفاصل و فراموشی ( البته 87 مورد دیگر هم در مورد این مشکل گزارش شده که شامل زنگ گوش و گرفتگی گلو میشود )

به گفته دکتر استیون “BII یک بیماری نیست بلکه کلکسیونی است از علائم که گاهی 22 تا از آنها در خودم دیده میشود . من با خانم هایی که چنین تجربه ای داشتن صحبت کردم و میدونم که اونها راست میگویند . اونها با پزشکان زیادی صحبت کرده اند و دچار ترس و خستگی شدن ”

هیچ تحقیق رسمی در مورد BII صورت نگرفته و پیگیری علائم به صورت شخصی و گسترده کار خیلی سختی به شمار می آید .

در ماه مارچ سازمان غذا و دارو به دو شرکت به نام های Mentor  و Sientra هشدار داد ، شرکت منتور اعتراف کرد که با مشکلاتی روبرو شده و میزان بیماران آمریکایی آن کاهش یافته ، شرکت سینترا هم باور دارد که خیلی از بیماران آنها به دلیل مشغله های کاری و خانوادگی بعد از جراحی برای چکاپ مراجعه نمیکنند ولی می خواهد دوست دارد به حل این مشکل کمک کند.

یکی از پزشکان جراح در نیوجرسی به نام کارولین گلیکسمن میگوید ” من فکر میکنم بعضی از شرکت ها به خوبی کار خودشون رو انجام ندادن ، بیمارانی که حالشان خوب است به شما مراجعه نمیکنند ، این تولید کننده ها باید خانم هایی که زمان و پول خود را صرف چنین جراحی میکنند تشویق بکنند که هر سال دوباره به پزشک مراجعه بکنند” یکی از شرکت هایی که چنین کاری را انجام داد توانست با پیشنهاد 5000 تا 8000 دلار 95 درصد از خانم ها را تشویق به چکاپ مدام در طول 5 سال بکند.

ایجاد یک سیستم ثبت پروتزسینه هم به ارزیابی ایمنی در بلند مدت کمک میکند. ” در حالت ایده ال ما می خواهیمپروتزسینه را در طول عمر آن در هر بیمار ردیابی کنیم  ” ، ” این تحقیقات باید گروهی کنترل شده از خانم های هم سنی که پروتزسینه ندارد را داشته باشد تا بتوانیم علائم را در خانم هایی که ایمپلنت دارند و آنهایی که ندارند مقایسه کنیم ”

در اینجا سئوال پیش می آید : آیا ایمپلنت ها مناسب همه نیستند؟ خیلی از پزشکان دوست دارند تا با انجام آزمایش های ژنتیک بفهمند که آیا برخی کاندید مناسب برای پروتزسینه نیستند زیرا واکنش حساسیتی و التهابی به آن دارند . اکنون سازمان غذا و دارو چنین اعلام کرده : شواهد زیادی نشان داده که گروهی کوچک از بیماران واکنش های بیولوژیکال به برخی مواد داخل ایمپلنت ها و دستگاه های قابل کاشت نشان میدهند. آنها واکنش التهابی و تغییر بافتی را تجربه میکنند که باعث ایجاد درد و سایر علائمی میشود که کیفیت زندگی روزانه را پایین می آورد”

یک گروه در فیس بوک در سه سال اخیر حدود 70000 نفر را به خود جذب کرده و با شعار اینکه ” پروتزسینه هایتان شما را بیمار کرده ” به شکلی رادیکالی با این جراحی مبارزه میکند. خیلی از خانم ها وقتی که حس همدردی لازم را از پزشک خوددریافت نمیکنند به رسانه های اجتماعی رو می آورند. متاسفانه خیلی از گروه های پشتیبانی بیشتر از جراحان مورد اطمینان هستند ، به طور مثال اگر کسی دچار زانو درد باشد اول به اینترنت روی می آورد در صورتی که باید به یک ارتوپد مراجعه بکند.

علائم BII  میتواند باعث حس درماندگی و گناه در بیماران شود چرا که آنها یک جراحی انتخابی را انجام داده اند . برای کریبسون مشاوره گرفتن از گروه BII باعث یک تحول بزرگ شد ولی سلست گرین تجربه ای متفاوت داشت . او در سن 21 سالگی اولین جراحی ایمپلنت خود را انجام داد این پروتزسینه به مدت 6 سال به خوبی در بدن اون بود تا اینکه کم کم سفت شد و او آنها را با نوع سیلیکونی عوض کرد ، سپس دچار علائمی مشابه با کریبسون شده و بعد از نتیجه نگرفتن عضو گروه فیس بوکی شد .

در طی 9 ماه پس از عضویت در گروه تصمیم گرفت تا ایمپلنت های خود را خارج کند و بعد از اینکار بهبود یافت ، بعد از چند ماه دوباره تمامی علائم به بدن او بازگشت ، بعد از یک سال و یک طلاق متوجه شد که میزان استروژن بدن اون خیلی پایین است . او که اکنون 36 سال دارد به خوبی میداند که استرس شغل جدید ، درس خواندن زیاد ، ازدواج بد و مشکلات هورمونی بود که باعث شده بود چنین علائمی در بدن اون به وجود بیاید.

ارتباط با سرطان

بسیار نادر و بسیار کم . سازمان غذا و دارو احتمال وقوع و خطر ابتلا به لنفوم سلول های بزرگ (BIA-ALCL) که سرطان خونی است که اغلب در بافت مایع و اسکار اطراف ایمپلنت ایجاد میشود را بسیار نادر می داند. در سال 2009 چند مورد از این بیماری مشاهده شد و تشخیص ها رو به افزایش است ، احتمال BIA – ALCL اکنون در بین پزشکان شناخته شده تر است . تا کنون سازمان غذا و دارو 457 مورد بیماری و 9 مورد مرگ در آمریکا و 17 مورد در کل را گزارش داده است . پزشکان باور دارند که در صورت تشخیص سریع این سرطان قابل درمان است . در بیشتر موارد این بیماری محدود به نواحی اطراف ایمپلنت شده و با در آوردن آن و بافت آسیب دیده مشکل حل میشود. در موارد باقیمانده بیمار به پرتودرمانی و یا شیمی درمانی نیاز دارد که بیشتر به دلیل نادیده گرفتن التهاب اطراف ایمپلنت که نشانه اولیه ALCL هست  به وجود می آید .

در بیشتر موارد این بیماری در ایمپلنت های بافت دار دیده میشود . سطح این ایمپلنت ها بیشتر بوده و باکتری در بافت آن تجمع دارد . در ماه دسامبر در اروپا پروتزهای بافت دار که توسط کمپانی آمریکایی آلرژن ساخته میشدند از بازار حذف شدند. و سازمان غذا و دارو خواستار فواخوان داوطلبانه ایمپلنت های بافت دار Biocell شد . در 25 ژوئیه این کمپانی فراخوان داوطلبانه ای را صادر کرد ” شرکت آلرژن پیرو اخطاریه اطلاعات ایمنی جهانی که اخیرا به روز رسانی شده و مربوط به بروز غیر معمول لنفوم سلول های بزرگ آناپلاستیک  BIA –ALCL میشود به بیماران خود توصیه میکند تا با جراح خود در مورد فواید و مضررات پروتزخود مشورت کنند . سازمان غذا و دارو و سایر مقامات بهداشتی جایگزین کردن و یا در اوردن پروتزسینه ها در بیمارانی که فاقد علائم میباشند را توصیه نمیکنند”

این بیانیه حاوی لیستی از دستگاه هایی که فراخوان داده شده اند نیز هست .

با توجه به این فراخوان باید این را نیز در نظر داشت که بیماریان نباید دچار وحشت بشوند و هر کسی که از ایمپلنت بیوسل استفاده کرده نیاز به درآوردن آن ندارد .  گاهی خطر در آوردن پروتزسینه میتواند بیشتر از ریسک کوک BIA – ALCL باشد و مخاطبان این فراخوان تنها بیمارانی هستند که علائم بیماری را دارند.

یکی از پزشکان توصیه میکند ” من همیشه به بیمارانم پیشنهاد میکنم که از پروتزسینه های صاف و فاقد بافت استفاده بکنند و هر روز در آینه سینه های خود را نگاه بکنند تا ببینید آیا نسبت به روز گذشته دچار تغییری شده یا نه ” به گفته او برخی از این نشانه ها شامل موارد زیر هستند ” تورم مداوم یا درد نزدیک به پروتز ها ، یک توده و یا برجستگی و یا سفتی نزدیک به ایمپلنت ” اگر شما پروتزسینه دارید و چنین علائمی را مشاهده کرده اید باید سریعا به پزشک خود مراجعه کنید .

اکثر پزشکان در آمریکا پروتز های صاف و بدون بافت را ترجیح میدهند ولی هنوز از انواع بافت دار آنها نیز استفاده میشود . ولی چرا به طور کلی پروتز های بافت دار از بازار حذف نمیشوند . یکی از پزشکان میگوید ” در موارد بافت روی پروتز می تواند مناسب باشد  ، به طور مثال بعد از ماستکتومی ، بافت پروتز کمک میکند تا پروتز در یک مکان باقی مانده و به دیواره قفسه سینه بچسبد ”

حتی در موارد غیر ترمیمی نیز برخی از خانم ها دچار عدم تقارن و یا دفورمگی شکل قفسه سینه هستد و این باعث میشود تا پروتز صاف به خوبی نچسبد . گاهی بیماران به شدت می ترسند ولی باید این را بدانند که این یک فرم پیشرفته از سرطان نیست .

” من همیشه به بیمارانم پیشنهاد میکنم که از ایمپلنت صاف استفاده کرده و هر روز در آینه سینه های خود را چک کرده و پروتز و بافت دور آن را هر روز احساس کنند. چراکه سرطان سینه از هر 8 نفر 1 نفر از خانم های را درگیر میکند. ”

دراین موارد تشخیص زود هنگام خیلی اهمیت دارد و اگر احساس میکنید سینه شما حتی به مقدار کم بزرگتر شده و این تنها مربوط به یک سینه میشود باید به پزشک خود مراجعه کرده و این قضیه را با او در میان بگذارید .