7 نفر توضیح می دهند که چرا قبل و بعد از تشریفات درمانی بسیار اهمیت دارد

دراین مقاله ازمجله اینترنتی آرایشی بهداشتی هفتاد رنگ ،به شماخواهیم گفت که چرا قبل و بعد از جلسات درمانی اهمیت بسیاری دارد .با ما همراه باشید

این تشریفات به افراد کمک می کنند تا در مورد موضوعات بحرانی و جدی صحبت کنند یا آنچه را تا به حال تجربه کرده اند به خوبی درک نمایند.

چرا قبل و بعد از جلسات درمانی اهمیت بسیاری دارد

وقتی هنوز برای جلسات درمانی می رفتم، هر هفته بعد از جلسه یک کاری را انجام می دادم:

من همیشه  قبل از دوچرخه سواری به سمت خانه و شروع روز کاری

، یک نان شیرینی با پنیر خامه پیازچه از یک مغازه شیرینی فروشی در نزدیکی مطب تراپیستم سفارش می دادم.

در آن مدت 15 دقیقه یا بیشتر که نان شیرینی در حال آماده شدن بود،

من همه افکارم که در جلسه درمانی به ذهنم خطور می کرد را  یادداشت می کردم،

در این صورت هیچ چیزی را فراموش نمی کردم و از قلم نمی انداختم.

این زمانی که من آن جا سپری می کردم، در واقع مانند یک بهبودی کوتاه مدت،

بعد از 45 دقیقه صحبت در مورد مسائل زندگی ام بود، یک زمان اضافه برای تغییر جهت دادن روزی که در پیش داشتم.

اکنون که دیگر تحت درمان نیستم ،

گاهی فکر می کنم که آیا واقعا برای آن تنفس و استراحت هفتگی بیشتر از جلسات درمانی دلتنگ شده ام یا خیر.

به گفته Susan Whitbourne استاد برجسته روانشناسی و علوم مغز در UMass Amherst،

تشریفات روشی برای کنترل اضطراب است. وی توضیح می دهد:

“اگر زندگی شما آشفته است، تشریفات می تواند راهی برای مهار این هرج و مرج ها باشد.

جلسات درمانی، که Whitbourne  آن را “چارچوب” می نامد،

یا یک سری ساختارهایی که شما می توانید به آن ها وابسته باشید

– یك جلسه هفتگی با زمان شروع و پایان مشخص و یك مکان مشخص كه در آن احساس امنیت می كنید تا بتوانید از آسیب های خود صحبت کنید

– به خودی خود به تشریفات تبدیل می شود.

سپس، با مشخص کردن تشریفات خود درباره جلسه درمانی، این چارجوب را گسترش می دهید.

50 دقیقه خیلی سریع می گذرد، بنابراین شما زمانی را برای درک این روند نیاز دارید،

به ویژه این که جلسات درمانی ممکن است موضوعات محرکی برای اضطراب ها و استرس ها باشند.

برخی از تراپیبست ها حتی در جلسات درمانی خود یکسری تشریفات ایجاد می کنند.

Sadi Foxیک روانشناس معتبر و بنیانگذار Flourish که یک مرکز روانشناسی خصوصی در بروکلین می باشد،

اغلب مراجعه کنندگان خود را از طریق آنچه آن را “تمرین ظرف” می نامد،  راهنمایی می کند،

در این روش آن ها در پایان ملاقات های احساسی ، یک ظرف فرضی را تجسم و توصیف می کنند

تا افکار و احساسات ناراحت کننده خود را در آن خالی کنند.

او توضیح می دهد که این زمانی است که آن ها نیاز دارند فکر کنند

چگونه بایستی برای برگشتن به دنیای بیرون خود را آماده کنند.

او می گوید بسیاری از مراجعه کنندگانش خودشان تشریفات قبل و بعد از درمان خود را مشخص می کنند،

این تشریفات همان کارهایی هستند که آن ها برای آماده سازی برای جلسه یا از بین بردن فشار و استرس

بعد از آن انجام می دهند، مانند حرکات کششی قبل یا بعد از تمرین.

برخی از مراجعه کنندگان زودتر از زمان موعد جلسه درمانی شان می رسند،

بنابراین از اتاق انتظار به عنوان مکانی برای تأمل و تمرکز بر نوشتن آن چه می خواهند در جلسه به آن بپردازند

یا خواندن کتابی که برای تکمیل درمان خود انتخاب کرده اند، استفاده می کنند.

یک مراجعه کننده حتی “آهنگ درمانی” دارد که قبل از جلسه به آن گوش می دهد

تا به خوبی همه چیز را درک کند و به آرامش برسد.

این که این کار روشی برای آماده شدن شما برای جلسه درمانی باشد،

یا روشی برای پاداش دادن به خودتان بعد از جلسات درمانی طاقت فرسا باشد و یا یک نقطه دلپذیر و خوشایند

بین کار و جلسات درمانی باشد،  فرقی ندارد،  در هر حال این تشریفات باعث می گردد

شما یک جلسه درمانی بسیار راحت تری را تجربه کنید.

در ادامه هفت نفر وجود دارند که درباره عادت های درمانی هفتگی شان صحبت می کنند که برای آن ها بسیار مفید بوده است.

راشل استون ، 25 ساله ، نویسنده / محقق

من عادت داشتم بعد از بازگشت از جلسات درمانی برای اختلال اضطراب خود،

حدود 30 دقیقه را در ترمینال گرند سنترال [در شهر نیویورک] بگذرانم و به آسمان بزرگ بالای سرم نگاه کنم.

من فکر می کردم درمان فقط در صورتی جواب می دهد که تلاش بیشتری کنم تا یک بیمار تحت درمان خوبی باشم،

که به طور حتم در مورد آن نیز اضطراب داشتم.

فکر می کنم ایده حضور در مکانی که هر کسی مقصد خود را می داند و در حال عبور است را دوست داشتم.

هانتر بون ، 30 ساله ، تهیه کننده فیلم

من قبل از ورود به جلسه درمانی ام، خلاصه ای از کارهای هفته خود را می نویسم.

من برای C-PTSD ماری جوانای طبی مصرف می کنم که بعد از استفاده از آن احساس می کنم

که بهبود یافته ام، زیرا معمولاً بعد از جلسه درمانی تخلیه می شوم و بسیار گریه می کنم.

من در طول جلسات درمانی سخت ترین حالت احساسی ممکن را تجربه می کنم

اما معمولاً وقتی آن جلسات تمام می شود، همه آن ها مرا آزار می دهند.

من همیشه بعد از جلسه، بوریتو سفارش می دهم و کل شب را در خانه می مانم.

دولما اومبادیکوف ، 25 ساله ، دستیار ویراستار

محل جلسات درمانی ام حدود 10 دقیقه با محل کارم فاصله دارد و من آن روز زودتر کار را تعطیل می کنم تا به آنجا برسم.

من همیشه از جایی می روم که از فروشگاه Aesop رد شوم.

لوسیون Aesop خیلی گران است و من یک تیوب آن را می خرم و تا زمانی که بتوانم آن را به دستانم می مالم

و فقط بر روی آن تمرکز می کنم. این یک لحظه حساس است که باعث می شود که فقط با خودم خلوت کنم.

از آنجا که من زود کار را ترک می کنم ،همیشه در آخرین ساعت کاریم،

بسیار استرس دارم، بنابراین این لحظه ای است که تقریبا تمام هفته مشتاق آن هستم.

فریدا گارزا ، 28 ساله ، دانش آموز فارغ التحصیل

من صبح ها قبل از کارم به جلسات درمانی می رفتم و از اینکه دیرم شود،

خیلی می ترسیدم با اینکه هنوز خیلی زود بود ،

بنابراین وقت اضافه ام را در East Village و گشت می زدم تا یک قهوه بخرم.

سپس بهترین و ارزان ترین کافی شاپ آن محله را پیدا می کردم.

هم چنین اگر آن روز احساس موفقیت می کردم ، حتی در راه رفتن به محل کار ماست می خریدم ،

حتی اگر این کار باعث تأخیر در رسیدن به محل کارم می شد.

این اولین بار بود که من در جلسات درمانی شرکت می کردم و فکر می کنم می خواستم

برای بهبودی خودم تلاش بسیار زیادی بکنم و آن را خیلی جدی بگیرم.

من هم چنین عادت داشتم که برای حضور نزد تراپیست خود، لباس مناسبی بپوشم

– تا او فکر کند زندگی من روبراه است حتی اگر واقعا این طور نبود.

اکنون دیگر این کار را نمی کنم و این به معنای واقعی کلمه باعث شده است که فکر کنم

آیا واقعا بازهم به درمان نیاز دارم یا خیر، زیرا دیگر حس نیاز و تعلق به انجام این کار ندارم.

با اینکه هنوز هم با مشکلاتی رو به رو هستم.

گری چاپمن ، 32 ساله ، نویسنده مستقل

مطب درمانگر من آن طرف خیابان و در نزدیک یک سالن غذای  خوری است ،

بنابراین من دوست دارم که چند ساعت قبل از جلسه درمانی ام به آن جا بروم

، ناهار خوبی بخورم  یا گاهی اوقات وارد کتابفروشی یا Sephora می شوم.

من کاملا می دانم که جلسات درمانی معمولاً سخت می باشند ، بنابراین سعی می کنم

چیزهای دلپذیری در کنار این جلسات برای خود بسازم و آن را به یک خاطره خوب تبدیل کنم.

هم چنین ، ضمن اینکه من در خانه کار می کنم ، بنابراین حتی استفاده از آن به عنوان فرصتی

برای بیرون رفتن و فاصله گرفتن از کار، به خودی خود خوب است.

یونیت فریدمن ، 28 ساله

من بعد از اتمام جلسات درمانم معمولا خودم را به یک اسنک میان وعده دعوت میکنم،

در نزدیکی مطب تراپیستم یک فروشگاه پیراشکی فانتزی وجود دارد

– اما گاهی اوقات به یک فروشگاه لوکس نیز در آن نزدیکی می روم و برای خود گوشواره های خوشگل و بامزه می خرم.

این کار شبیه به همان  آبنبات چوبی است که مادر و پدرمان به عنوان جایزه بعد از رفتن به دکتر به ما می دادند ،

یا مثل پاداش دادن برای انجام کاری است که در حال حاضر بسیار سخت و دشوار است اما برای من بسیار منفعت دارد.

اما اسپکتر ، 26 ساله ، نویسنده در زمینه مسایل فرهنگ

محل جلسات درمانی من چند بلوک  در نزدیک غذاخوری معروف Xi’an واقع  در کوچه ای در محل Liberty (در منهتن) قرار گرفته است.

وقتی فهمیدم که یک ساعت و نیم از پایان کارم تا شروع جلسه درمانی ام زمان دارم، تصمیم گرفتم که یک کتاب برای خودم بیاورم و در آنجا مطالعه کنم.

این روش ارزان است، به طرز خنده داری خوب است و باعث می شود من واقعا احساس خوبی داشته باشم.

فقط رفتن از محل کار به جلسه درمانی و سپس بازگشت به خانه، به خودی خود می تواند سخت باشد ،

به خصوص اگر جلسه درمانی سرشار از تنش و استرس باشد ،

بنابراین خوب است که آن را با چیزی که از نظرمان یک درمان خالص است (کتاب) ترکیب کنیم

(اگرچه داشتن یک درمان مقرون به صرفه به خودی خود یک عادت درمانی خوب است).

منبع مقاله: https://www.allure.com/story/therapy-ritual