این جوک ها می تواند برای افرادی که به ناهنجاری های غذایی مبتلا هستند، بسیار تحریک کننده باشد.
در حال حاضر، مردم به دلیل شیوع ویروس کرونا بیشتر در خانه می مانند و سعی می کنند
تا دستورالعمل های بهداشتی نظیر فاصله گذاری های اجتماعی را رعایت کنند
تا منحنی ابتلا و مرگ ناشی از کویید-۱۹ مسطح شود و از شیوع بیشتر این بیماری جلوگیری به عمل آید.
رابطه ی جوک های افزایش وزن با اختلالات خوردن در زمان قرنطینه
تنهایی و قرنطینه برای بسیاری از مردم چالش برانگیز است و هم چنان با گذر زمان نیز می تواند شدت آن بیشتر شود.
خوشبختانه،
در اینترنت روش های بسیاری وجود دارد که می توانند در میان این همه تاریکی و ظلمت و سایه مرگ که در آن غرق شده ایم، لبخند را روی لب های مان بیاورند؛
بله حتی ویروس کرونا به یک بهانه جدید برای این جوک ها و لطیفه های خنده دار تبدیل شده است.
در میان تصاویری که از حیوانات خانگی بامزه و توییت هایی درباره بازگشت زوج هایی که از هم جدا شده بودند،
می بینیم، یک گروه از جوک ها این روزها بیشتر و بیشتر دیده می شوند که اصلا هم خنده دار نیستند،
بلکه برعکس خیلی هم مضر می باشند.
این جوک ها درباره افزایش وزن در دوران قرنطینه است که
مطمئنا نمونه های بسیاری از آن را در فضای مجازی مشاهده کرده اید که همگی آن ها یک مفهوم دارند:
“من در حال حاضر خوراکی های بسیار زیادی دارم. می خواهم همه آن ها را در مدت زمان کوتاهی بخورم و در نهایت افزایش وزن داشه باشم”.
خنده می تواند در مواقع سخت و دشوار واقعا موجب شود تا با شرایط موجود، بهتر کنار بیاییم،
به این دلیل است که این گونه جوک ها در طول چالش برانگیز ترین شرایط قرن (اپیدمی ویروس کرونا)،
می تواند بسیار هیجان انگیز باشند.
اما ذکر این نکته الزامی است که
جوک های مضر و بی مزه ای مانند این می تواند برای هر کسی عواقب ناگواری به همراه داشته باشد،
زیرا دارای پیش زمینه های درباره فتوفوبیا (FatPhobia) هستند و
می تواند مخصوصا برای افرادی تحریک کننده در نظر گرفته شوند که به ناهنجاری غذایی دچار هستند،
این افراد در حال حاضر در قرنطینه با عوامل محرک بسیاری مبارزه می کنند.
چرا این جوک ها در حال حاضر می توانند مضر باشند؟
واضح ترین مشکلی که درباره این جوک های قرنطینه و کووید-۱۹ وجود دارد این است
که افزایش وزن ذاتا به یک خصلت و ویژگی بد و منفی تلقی می گردد
– که در نهایت در شرایط حادتر منجر به فتوفوبیا می شود.
در حالی که در سال های اخیر پیشرفت های زیادی درباره متقاعد کردن مردم درباره داشتن تفکر مثبت درباره بدن شان به وجود آمده است،
اما جامعه هنوز توسط این ایده که چاق شدن یا افزایش وزن بد است و کاهش وزن خوب است، تحت فشار بسیاری قرار دارد.
این یک موضوعی است که از دوره جوانی همیشه در فکر و ذکر ما نهادینه شده است و
توسط رسانه ها و فرهنگ های موجود، در تمام طول زندگی مان بیشتر و بیشتر تاکید شد.
این ایده مضر می تواند ماند یک نیروی محرک در پشت پرده این جوک ها باشد
و در واقع پیام خطرناکی را به مخاطب ارسال می کند که برخی از انواع بدن ها اصلا قابل قبول نیستند.
در هر صورت این اعتقاد اصلا درست نیست.
با وجود این که فقط ۳۰ میلیون نفر به ناهنجاری های غذایی در ایالات متحده آمریکا مبتلا هستند،
این انواع جوک ها می توانند واقعا به طرز باورنکردنی برای آن ها محرک باشند.
افرادی که ناهنجاری غذایی دارند ممکن است با پرخوری، محدود کردن غذاها و یا اضطراب های غذایی درگیر شوند.
از جایی که آن ها به تنهایی مسائل و مشکلات و چالش های بسیاری درباره غذا خوردن دارند،
از این رو نمی توانند به راحتی با این حقیقت کنار بیایند که “غذا خوردن هیچ اشکالی ندارد”
و هم چنین به سختی می توانند تصمیم بگیرند چه چیزی بخورند و چقدر بخورند.
این امر مخصوصا برای افرادی که با اختلال پرخوری مواجه هستند که
بر اساس مطالعات انجام شده که سه برابر اختلال بی اشتهایی و پرخوری ناشی از استرس معمول تر و متداول تر می باشد، بیشتر صدق می کند.
در حالی که برخی افراد بدون اختلال غذایی ممکن است بتوانند درباره خوردن خوراکی و غذای زیاد جوک بسازند،
اما هستند افرادی که با اختلال غذایی رو به رو می باشند و این جوک ها به آن ها استرس زیادی وارد می کند
و در نهایت علائم و نشانه های این اختلال در آن ها بروز می کند.
این افراد ممکن است فکر کنند
“اوه خدای من، غذاهایی وجود دارد که در حالت عادی به خود اجازه نمی دهم آن ها را بخورم”.
سپس ممکن است دچار وسواس و افکار اجباری شوند.
“اگر از رفتارهای اختلال غذای پیروی کنم، احساس بهتری خواهم داشت. این کار اضطراب من را کاهش می دهد”.
یک بیمار ۳۰ ساله اهل نیویورک که از سن ۱۲ سالگی با اختلال غذایی رو به رو است، اصلا طرفدار این جوک ها نیست.
او می گوید:
“درباره غذا خوردن در دوران قرنطینه جوک هایی می سازند و گاهی اوقات این دقیقا شرایطی است که برای بسیاری از مردم در حال حاضر صدق می کند.
گاهی برخی اندکی در خوردن غذا زیاده روی می کنند و این امر عادی و طبیعی است،
این بخشی از اعتدال و میانه روی و اینکه مردم چگونه غذا می خورند، می باشد.
هم چنین من مدام با تمایلات به پرخوری خود مبارزه می کنم و احساسم این است که
“خوب من یک کار بد انجام دادم، پس آب از سرم گذشته است”،
واقعا چگونه می توان این دو افکار متفاوت را باهم تشخیص داد و سعی کرد تا از آن ها دور ماند؟
در حالی که فراوانی مواد غذایی می تواند به نوبه خود اضطراب را به وجود بیاورد،
خلاف این موضوع نیز می تواند فاجعه بار باشد.
ترس از کمبود مواد غذایی، بخش بزرگی از اختلال غذایی را شکل می دهد.
با توجه به این که ترس و واهمه از خرید در فروشگاه های مواد غذایی به دلیل شیوع ویروس کرونا خود برای هر کسی اضطراب کمبود غذایی واقعی و حتی فکری ایجاد کرده است،
این موضوع برای افرادی که از اختلال غذایی رنج می برند، شرایط را وخیم تر می کند.
از این رو این نوع جوک ها می توانند به نحوی شرایط افرادی که دچار اختلال غذای هستند را مورد تمسخر قرار دهند.
این موضوع واقعا این که مردم حتی در مواقعی که دچار کمبود مواد غذایی هستند
و می توانند صبور و شجاع باشند را نیز نقض می کند،
زیرا برای برخی مردم این جوک، یک واقعیت است و حقیقت دارد.
افرادی که دچار اختلال های غذایی هستند، در دوران اپیدمی کووید-۱۹ با چه محرک هایی مواجه می باشند؟
ترکیبی از قرنطینه و انزوا، کمبود ساختار و فراوانی و قحطی مواد غذایی می توانند
برای افرادی که دچار اختلال غذایی می باشند، محرک های قوی به شمار بروند.
در این دوران اپیدمی که سراسر دنیا در احساس ناامنی و ترس فرو رفته است،
برخی مردم با سابقه اختلال غذایی نیز ممکن است زمانی که تلاش می کنندبا استرس های مداوم از منابع ناشناخته کنار بیایند، متوجه شوند که علائم شان عود می کند.
هم چنین یک دختر ۱۶ ساله اهل ایرلند می گوید که ماندن در خانه موجب تشدید علائم و نشانه های EDاو شده است:
“حالا زمان بیشتری وجود دارد تا درباره خیلی چیزها فکر کنیم.
تمرکز کردن روی نقص ها و هم چنین زیاده روی در خوردن غذا”.
او هم چنین احساسمی کند که توسط افکارش در یک زندان حبس شده است.
“من نمی توانم از آن ها فرار کنم. انزوا و قرنطینه من را از نظر ذهنی در بد موقعیتی قرار داده است”
حتی بدون وجود شرایط اپیدمی،
ناهنجاریهای غذایی خود به تنهایی می توانند شرایط انزوا و گوشه گیری را برای فرد فراهم کنند.
با وجود تمام پنهان کاری های افرادی که اختلالات غذایی دارند،
باز هم این موضوع در روابط دوستانه و اطرافیان شان نفوذ می کند و همین امر موجب می شود
تا کاملا احساس تنهایی کنند.
زمانی که فردی دچار ناهنجاری غذایی است، برای او دیگر خوردن در ملا عام یک تفریحبه شمار نمی رود،
زیرا مدیریت کردن غذا می تواند وقت و انرژی بسیاری از او بگیرد.
زمانی که این افراد بهبود پیدا کنند، می توانند با افرادی که به آنها علاقه دارند و برایشان اهمیت دارند،
ارتباط بهتری داشته باشند. اما به دنبال شیوع ویروس کرونا و قرنطینه و انزوای اجتماعی بعد از آن،
چه حالا این موضوع اجباری باشد یا خیر، در هر صورت مردم می توانند به نوعی درگیر افسردگی و احساس تنهایی شوند
که بخشی از ناهنجاری های غذایی را شکل می دهد.
برای افرادی که تحت درمان می باشند،
مدیریت کردن عوامل محرک شناخته شده و استراتژی های کنار آمدن با این شرایط، کلید اصلی ماجرا است.
اما اخیرا، برخی مردم به سختی می توانند به موفقیت و بهبودی دست یابند، زیرا تکنیک های آن ها دیگر جوابگو نیست.
یکی از این افرادی که با این اختلال رو به رو است می گوید که دور شدن از روتین عادی زندگی اشواقعا ناخوشایند است
زیرا او همیشه عادت دارد تا وعده های غذایی خود را در طول ساعت مشخصی از روز میل کند که این امر باعث میشود
تا عادت های سالم زندگی خود را حفظ کند.
اما حالا روتین او کاملا از این رو به آن رو شده است.
او می گوید:
“با ماندن در خانه من متوجه شدم که اتفاقاتی برای من می افتد،
مانند فراموش کردن خوردن صبحانه تا نزدیک به ظهر و سپس شنیدن صدایی در مغزم که موجب می شود
تا عادت های بدی که سال هابا آن ها جنگیدم، دوباره بازگردند.”
یک خانم ۲۶ ساله دیگر که حدود یک دهه است با اختلال پرخوری دست وپنجه نرم میکند
هم چنین می گوید اتفاقات اخیر روی روند بهبود او بسیار تاثیر منفیداشته است.
او میگوید
“به عنوان تمرینی برای بهبودی و درمان، من سعی می کنم که مواد غذایی زیادی در خانه نداشته باشم
تا ازپرخوری جلوگیری کنم.
من معمولا هر چند روز یک بار خرید می کنم،
اما هفته گذشته به دلیل بازگشت دوباره قرنطینه اجباری،
مجبور شدم مواد غذای بیشتری را ذخیره کنم.
من هر روز در حال مبارزه با عوامل محرک اختلال غذایی خود می باشم.”
چگونه افرادی که به اختلالات غذایی مبتلا هستند، می توانند با این شرایط کنار بیایند؟
اگر به اختلال غذایی مبتلا هستید، مهم ترین موردی که باید به یاد داشته باشید این است که شما تنها نیستید.
اگر تحت نظر تراپیستی قرار دارید، سعی کنید جلسات خود را با تلفن و یا ویدئو چت ادامه دهید
و یا به دنبال یک دوست یا یکی از اعضای خانواده قابل اطمینان باشید.
اگر کسی را داشته باشید که احساسات خود را بااو در میان بگذارید،
می توانید بیشتر محرک ها را شناسایی کنیدو تمام تلاش خود را بکنید که خیلی تحت تاثیر آنها قرار نگیرید.
همم چنین منابع آنلاین بسیاری وجود دارند که می توانید روی آن ها حساب باز کنید.
AND و NEDAهات لاین هایی را برای دلگرمی و حمایت از این افراد مهیا می نمایند.
اگر با پیام فرستادن راحت هستید، می توانید باNEDA با شماره تلفن ۷۴۱۷۴۱ در ارتباط باشید.
NEDA در نظر دارد تا مراسم NEDA Walk پیش روی خود را به به صورت مجازی برگزار کند
و به مردم در سراسر کشور اجازه دهد تا از خانه های شان در این مراسم شرکت کنند.
“این برنامه مجازی موجب ایجاد آرامش و حمایت مورد نیاز و در عین حالحفظ سلامتی و امنیت جامعه می شود،
بخصوص کسانی که نسبت به پیچیدگی هاو مسائل بحرانی این ویروس، حساس تر میباشند.
از جایی که همه چیز به طور مداوم در حال تغییر است و این اصرار و اجبار برای بروز ماندن در همه جا احساس می شود،
اما باز هم ضروری است که روی میزان اخباری که از بیماری کووید-۱۹ به شما می رسد، کنترل داشته باشید.
سعی کنید به یک منبع خبری معتبر مانندCDCاطمینان کنید.
اگرچه بسیار مهم است از اوضاع اطراف خود خبر داشته باشید اما این موضوع بیشتر اهمیت دارد که
ابتدا برای سلامت ذهنی خود ارزش قائل شوید.
اخبار را خاموش کنید و به خودتان برسید.
مدت زمانی را به مراقبت از سلامت جسمی و روحی تان اختصاص دهید.
و در نهایت به یاد داشته باشید که شما قوی، توانا و انعطاف پذیر هستید.
هم چنین پیشنهاد می شود هر روز با خود چنین جملاتی را تکرار کنید
“من تا حالا نجات پیدا کرده ام. من می توانم دوباره این کار را انجام دهم. گذشته، گذشته است و حالا حالا، من می توانم کارهای سخت را نیز انجام بدهم”.
